بسم الله الرحمن الرحیم

عمریست که ما به غصه ها خو کردیم

پُر چین وچروک خطِ  اَبرو کردیم

عمریست که قلبِ ما زِ غم غافل نیست

روز و شب مان به خنده ایی نایل نیست

تا کی پسِ این طُرّه یِ دنیا بدویم؟

تا کی زِ بَدان تهمتِ بیجا شنویم؟

تا کی غمِ این، پیکرِ غمبار خوریم؟

زخم ها زین قفسِ تشنه یِ خونبار خوریم؟

برخیز ! که دل پاک و نِکو بَر سازیم

وین بتکده ی درد و هوس بندازیم

دیدند که ما در رَهِ  او تاخته ایم

گفتند که ما در رَه ِ دل باخته ایم

در حسرت ِ جان ومال ِ خود هر روزند

غافل زِ ولیّ و بیعت ِ دیروزند

آن جام ِ الست وقولتان یاد کنید

وحدانیت خدای فریاد کنید

امید به دل فِکنده قرآن ِ خدا

گرچه به جهان نشسته طوفانِ بلا

روزی برسد که غم به پایان آید

این غم زده شب روز به سامان آید

منجی برسد نِکو کند حال ِ جهان

وین وعده بُوَد به ظالمان لیک گران

تا آمدنش همه به حق برخیزیم

بی ترس وبدون واهمه برخیزیم

تاریشه یِ ظلم بَرکَنیم می مانیم

والعاقبةَ لِلمتقین می خوانیم

 شاعر:ک.غ